اشتباهات قرآن عثمان طه

اشاره:

مشهورترین نسخه قرآن (به خط عثمان طه) از نظر املاء و نگارش (رسم الخط) کاستی‌های فراوانی دارد، اگرچه رسم‌الخط قرآن توقیفی نیست، و الزامی به رسم الخط معینی نداریم اما اصلاح این اشکالات، ضرورت دارد زیرا این اشتباهات گاه معنی را تغییر می‌دهد و گاه قرائت را مشکل می‌سازد.

تا کنون دو گروه از اشکالات مورد بررسی قرار گرفت.

1. رسم‌الخط‌هایی که سبب تغییر معنا می‌شد.

2. رسم‌الخط‌هایی که سبب می‌شد، کلمه فاقد معنا گردد.

در مجال حاضر به نحوه نگارش و رسم‌الخط‌هایی خواهیم پرداخت که سبب دشواری فوق‌العاده در قرائت می‌شود.

توضیح اینکه در قرآن خط عثمان طه به کلماتی بر می‌خوریم که بر اساس رسم‌الخط عرب صدر اسلام، شاید مناسب بوده ولی بر اساس رسم‌الخط امروز عرب، نمی‌تواند صحیح باشد، و برای خود عرب‌ها نیز، خواندن آن، بسیار مشکل است، مانند:(اسراء، آیة 7)

در این عبارت باید واو اوّل که عین الفعل است قبل از همزه باشد.

در حالی که صحیح آن است.

نمونه دیگر:(نجم، آیه 57)است.

و بیشتر قاریان به قرینه أزِفَتِ، کلمه بعدی را نیز می‌خوانند در حالی که صحیح آن است (آزفه به معنای نزدیک شونده است).

نمونه دیگر: (قیامت، آیة 40) است.

یعنی فقط با یک یاء نوشته شده و یای اوّل به صورت جداگانه و در بالا نوشته شده در حالی که صحیح آن با دو یاء به صورت

است.

نمونه دیگر: است.

نمونه دیگر (اعراف، آیه 196)که یای مشدّد اوّل به صورت جداگانه و در بالا نوشته در حالی که صحیح آنمی باشد.

ان شاء الله در شماره آتی خواهیم گفت که گاهی در زبان عرب، به کلماتی که به واو جمع، ختم می‌شود، «الف غیر ملفوظی» را به نام «الف فارقه» اضافه می‌کنند، اضافة این الف، در افعال لازم است و در فهم معنی کلمه و روشن ساختن این که صیغة جمع است، تأثیر دارد اما در قرآن خط عثمان طه، مواردی وجود دارد که فعل مفرد است با این حال، بعد از آن، الف جمع اضافه شده که نباید اضافه می‌شد و چه بسا به فعل جمع اشتباه شود.

رسم الخط هایی که باعث افزوده شدن حروف نا بجا در قرآن شده اند را در شماره آینده دنبال کنید.

منبع: tebyan.net