درد دل

سلام داشتم طبق عادت  نگاهی به رساله میکردم اتفاقی نگام به مطلبی افتاد که  اون ته دلمو تکون داد،بد ندیدم برا شما هم  بگم.

(رساله ی آیت الله فاضل رحمت الله علیه_احکام غصب_مساله ی 2671)

اگر انسان نگذارد مردم از مسجد،مدرسه،پل و جاهای دیگری که برای عموم ساخته شده استفاده کنند حق آنان را غصب نموده است.

حال آنکه غصب از گناهان بزرگ است و کسی که مرتکب این عمل شود در قیامت به عذاب سخت گرفتار میشود.

خوب  حالا فکر کنید ببینید شاید غصب بخشی از زندگیمون شده و ما غافلیم مثلا میدونیم فلان کوچه عرضش کمه  اونوقت خیلی راحت ماشینمون و پارک میکنیم داخلش و میریم سراغ کارمون و چه افرادی که میخوان از اونجا رد بشن ولی به لطف ما راهشون بسته است خوب همه حق عبور دارن پس یعنی ما حق عده ای رو غصب کردیم و چقدر ساده است  که با کمی حواس جمعی  خودمون و گرفتار نکنیم یا تو بحث مساجد (با احترام کامل به تمام مسئولان زحمت کش مساجد)چرا حالا که خدا در رحمت به سوی عده ای باز کرده و با اعتماد مردم  اونها به عنوان هیئت امنا یا خادم مسجد انتخاب شدن از این فرصت برای عاقبت بخیری استفاده نمیکنند و این موهبت رو مایه ی عذاب قیامت خوشون قرار میدن متاسفانه عده ای محدود مساجد رو ملک شخصی خودشون میدونن و با جلوگیری از فعالیت جوانان و دیگر اقشار در قالب کانون مساجد و هیئت های مذهبی  و حتی پایگاه های بسیج به بهانه های مختلف و بعضا جاهلانه باعث عدم رونق  مساجد میشن و آیا این غصب حقوق عوام نیست؟آیا قفل بودن در مساجد در بیشتر زمان شب و روز و فقط برگزاری نماز جماعت چند نفری اونم به صورت بریده بریده  غصب حقوق عوام نیست؟آیا... و  بدا به حال غاصبان

سرتون و درد آوردم منتظر نظرات شما هستم.